Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Συνάντηση με τη Βασιλική Νευροκοπλή

Σάββατο, 24/4/2010: Το παραμύθι "Αν τ'αγαπάς ξανάρχονται" ντύθηκε με τη φωνή της δημιουργού του. Εκτός αυτού η συγγραφέας μάς έκανε την τιμή να διαβάσει το ανέκδοτο ακόμα παραμύθι της με τίτλο "Το μοναδικό φιλί" κι ακόμα να απαντήσει σε όλες τις απορίες των παιδιών, που αφορούσαν τη συγγραφή ενός βιβλίου. Ίσως το ιδανικό "κλείσιμο" μιας πολύ όμορφης περιόδου. Την ευχαριστώ γι'αυτό...
Για τα παιδιά μου, όμως, τι να πω; Εύχομαι να κέρδισαν έστω τα μισά από όσα εγώ μέσα από αυτή τη διαδικασία. Δεν επαρκούν τα λόγια. Γενικολογώντας, απλώς θα επαναλάβω εδώ πως είναι όμορφο που αγαπάμε τα ίδια πράγματα, γιατί μέσα από τις κοινές μας αγάπες, μπορούμε να ξεπεράσουμε και τις όποιες διαφορές μας και να έρθουμε πιο κοντά. Αυτά!
Καλή επιτυχία στις εξετάσεις! Καλό καλοκαίρι! Ραντεβού το Σεπτέμβριο!
Ευχαριστώ χίλιες φωτεινές φορές
Αναστασία Σερβίνη

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα, Τζ. Μπόιν

Σάββατο, 17/04/2010
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε: "Αν αρχίσεις να διαβάζεις το βιβλίο αυτό, θα πας μια βόλτα μ' ένα αγόρι που το λένε Μπρούνο. Και αργά ή γρήγορα θα βρεθείς, μαζί με τον Μπρούνο, μπροστά σε ένα συρματόπλεγμα και θα γνωρίσεις ένα αγόρι που ζει από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος. Συρματοπλέγματα σαν αυτό υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα μέρη του κόσμου. Ευχόμαστε όμως ποτέ στη ζωή σου να μη βρεθείς μπροστά σε κάποιο από αυτά".
Επαναλαμβάνω την ίδια ευχή. Και ένα βήμα πιο πέρα από αυτή, να τολμήσω να σκεφτώ έναν κόσμο χωρίς συρματοπλέγματα; Χωρίς την ανάγκη μας να πιστεύουμε στην υποτιθέμενη ανωτερότητά μας που υπαγορεύει τελικά ρατσιστικές συμπεριφορές; Χωρίς το φόβο της διαφορετικότητας και την ανάγκη εξάλειψης ή περιθωριοποίησής της; Τα δυο παιδιά στο βιβλίο μοιάζουν να τα καταφέρνουν, παρά το τραγικό τέλος. Ας μάθουμε από αυτά...